آنان كه گذشته را از ياد ميبرند، محكومند دوباره آن را تجربه كنند. (نيچه)
غروب روز ۲۸ امرداد ۳۲ غروبي تلخ براي جنبش رفرم و تجدد فكري جامعه ايراني بود. جنبشي كه با انديشههاي مترقي ميرزا تقيخان آغاز شده بود و با مشروطه به اوج رسيد و در سالهاي دهه بيست به بالندگي دست يافت، به يك باره چون شمعي در تندباد به خاموشي گراييد و مصدق كبير، پيشواي بزرگ استعمارستيزي، استبدادگريزي و قانونگرايي ايران، واپسين حلقه زنجيرهي توسعهگرايي اصلاحطلبانه و دموكراتيك ايران نام گرفت.