4- يافته ها
چشم انداز ها و منابع تفرجي طبيعي جزيره هرمز شامل آبسنگ هاي مرجاني در آبهاي ساحلي، جنگلهاي مانگرو، لاک پشتان دريايي، پرندگان آبزي، غارهاي دريايي و کرانه هاي سنگي، پهنه هاي جزر ومدي، سواحل شني ـ ماسه اي و ناهمواري هاي زمين شناختي است كه به اختصار معرفي مي شوند.
4-1- آبسنگهاي مرجاني
آبسنگهاي مرجاني از زير سيستم هاي دريايي هستند که در آبهاي کم عمق گرمسيري و نيمه گرمسيري يافت مي شوند اين اکوسيستم ها به طور عمده شامل بستر سخت و مشخصاٌ با صخره هاي آهکي مي باشند که در آنها مرجانها به همراه خرده سنگها و ماسه هاي پراکنده غالب هستند. آبسنگهاي مرجاني پس از جنگلهاي گرمسيري دومين بيوم غني دنيا را تشکيل مي دهند. آبسنگ هاي مرجاني هرمز با 125 هکتار در جنوب شرقي جزيره در موقعيت جغرافيايي 17 03 27 عرض شمالي و 03 30 56 طول شرقي قرار دارند اين زيستگاه، مکان مناسبي براي تغذيه و فعاليت لاک پشتان دريايي است و تنوع آبزيان در آن بالاست. اين مرجانها در زمان جزر از آب خارج مي شوند و يکي از جاذبه هاي جزيره هرمز براي طبيعت گردان محسوب مي شوند.
4-2- جنگلهاي مانگرو [size=9]
اجتماعات حراي جزيره هرمز، اجتماعي دست کاشت است که با وسعت 16هکتار در موقعيت 22 05 27 عرض شمالي و 48 28 56 طول شرقي بر يك پهنه گلي قرار دارد و اين محدوده زيستگاه حدود 1000 قطعه از 20 گونه پرنده آبزي و کنارآبزي از قبيل اگرت ها، پرستوهاي دريايي و کاکايي ها مي باشد.
اين اجتماعات گياهي تنها رويش هاي چوبي ناحيه جزر و مدي سواحل گرمسيري ونيمه گرمسيري مي باشند که توانايي مقابله با شوري آبهاي دريايي به واسطه مکانيزم هاي مختلف از ويژگيهاي انحصاري اين گياهان به شمار مي رود. اين مانگرو ها از شرايط زيستگاهي مطلوب براي شمار بسياري از آبزيان دريايي و پرندگان آبزي بر خوردار مي باشد. آبراهه هاي اجتماعات مانگرو به واسطه غني بودن از پوده هاي گياهي آلي و دريافت مواد مغذي، ارزش پرورشگاهي بالايي براي گونه هاي آبزي دارا مي باشند و از اين جهت نقش غير قابل جانشيني در زنجيره غذايي دريا عهده دار هستند.
4-3- لاک پشتان دريايي[size=9]
لاک پشتان دريايي را ميتوان از مظلوم ترين آبزيان دريايي قلمداد نمود که به سبب بي مهري انسان تنوع و جمعيت گونه و زيستگاه هاي بسيار محدودي يافته اند. از ميان 5 گونه لاک پشت دريايي شناسايي شده در آبهاي خليج فارس، دو گونه شامل لاک پشت دريايي سبز(mydas chlonia) و لاک پشت منقار عقابي(Eretmuchelys imdricata) بر روي سواحل شني و ماسه هاي نرم با شيب ملايم در جزيره هرمز تخم گذاري نموده و درمناطق مرجاني و مناطق واجد علفهاي دريايي و جنگلهاي مانگرو به تغذيه مي پردازند(دانه كار ،1377). زيستگاه هاي شني مکان مناسبي براي تخم گذاري لاک پشتان دريايي محسوب مي شوند که در كرانه ساحلي شرق هرمز با طول 2500 متر قرار دارد و بررسي هاي اخير تراكم آنها را در اين محدوده 60 قطعه لاک پشت (لقماني،1385) نشان داده است. اين لاک پشتان از اواخر زمستان تا اوايل بهار هر سال به اين سواحل براي تخمگذاري مي آيند و حدود 50 روز بعد بيرون آمدن بچه لاک پشت ها از تخم و حرکت آنها به سمت دريا از جمله جاذبه هاي است که بسيار از گردشگران علاقه مند به مشاهده آن هستند.
4-4- پرندگان آبزي [size=9]
مناسب ترين مکان هاي زيستي پرندگان آبزي و کنار آبزي در جزيره هرمز، جنگلهاي مانگرو و پهنه هاي گلي شمال شرق جزيره، زيستگاه جلبک هاي دريايي درسمت شرق و جنوب شرق جزيره و همچنين بسترهاي صخره اي بيرون زده از آب و سواحل صخره اي غرب و شمال غرب جزيره مي باشد که به علت وفور مواد غذايي، امنيت و آرامش پناهگاه مورد توجه قرار مي گيرد.
4-5- جوامع جلبكي[size=9]
زيستگاه اصلي جلبكهاي دريايي نواحي صخره اي و سنگي است كه دليل آن لزوم وجود تكيه گاه ثابت براي رشد است. عمده ترين زيستگاه هاي جلبكها در محدوده بين جزر و مدي قرار دارد. بسياري از موجودات دريايي و آبزيان نظير نرمتنان، سخت پوستان، ماهيها، لاك پشت هاي دريايي و پستانداران دريايي از جلبكها به طور مستقيم تغذيه مي كنند. فرش هاي جلبکي در کرانه هاي سنگي بويژه در هنگام جزر يکي از چشم اندازهاي طبيعي و جاذب در جزيره هرمز محسوب مي شوند که مي توان اين جلوه هاي طبيعي را در جنوب جزيره مشاهده نمود.
4-6- جاذبه هاي زمين شناسي[size=9]
جزيره هرمز به عنوان نگين زمين شناسي خليج فارس به دليل تنوع بالاي سنگ و کاني در آن معرفي شده است که يکي ديگر از جاذبه هاي اين جزيره به خصوص براي علاقمندان به علوم ژئومورفولوژي مي باشد. قسمت اعظم جزيره گنبد نمکي بوده و واحد فوق حدود 69 درصد از مساحت کل جزيره را شامل شده و بخشهاي جنوبي (نيمه جنوبي) جزيره را در برمي گيرد. سنگ نمک به همراه سنگ هاي ديگر به شدت متبلور و همچنين متحمل دگرگوني نيز شده است به طوريکه در بخش هاي جنوبي جزيره شبکه بلورهاي عظيم نمک قابل رويت است. حلاليت و فرسايش پذيري شديد سنگ نمک و بر عکس مقاومت بلوک هاي سنگي همراه آن مثل ريوليتها، تراکيتها و بازالتها باعث ايجاد پستي و بلندي فراوان و فرسايش خشن سطحي در گنبد نمکي هرمز شده و يک توپوگرافي با بريدگيهاي زياد و يالهاي تيز و غارهاي نمکي به خصوص در بخش مرکزي و غرب را به وجود آورده است.
[/size][/size][/size][/size][/size]