انجمن فرزندان ایران بزرگ
هل تريد التفاعل مع هذه المساهمة؟ كل ما عليك هو إنشاء حساب جديد ببضع خطوات أو تسجيل الدخول للمتابعة.



 
الرئيسيةدروازهمكتبة الصورجستجوأحدث الصورثبت نامورود

 

 دوومیدانی

اذهب الى الأسفل 
نويسندهپيام
Admin
Admin
Admin


تعداد پستها : 1496
تاريخ التسجيل : 2008-11-18

دوومیدانی Empty
پستعنوان: دوومیدانی   دوومیدانی Empty5/12/2008, 13:25

تاریخچه دوومیدانی
دوومیدانی یک ورزش طبیعی است زیرا با رفتار و حرکات طبیعی انسان مطابقت دارد. بنابراین می‌توان گفت دوومیدانی از زمان پیدایش بشر وجود داشته است و اولین اسلحه انسان در برخورد با محیط و خطرهای آن به حساب می‌آمد.
بشر اولیه برای دفاع از خود محتاج به فرار کردن بود تا اینکه در محلی خود را مخفی کرده به زندگی خود ادامه دهد. لیکن اشخاصی که ضعیف بوده و قدرت دویدن نداشتند بدون شک طعمه حیوانات قرار می‌گرفتند.
بدین جهت پدرها بچه‌های خود را تشویق به دویدن کرده و به آنها طرز فرار از مقابل حیوانات را می‌آموختند چرا که دویدن، حد فاصل بین زندگی و مرگ برای آنها بود.
انسانهای اولیه ضمن دویدن و فرار، برای عبور از موانع طبیعی از جهیدن و پریدن استفاده می‌کردند و اگر لازم می‌شد که بین آنها و حیوانات مبارزه‌ای صورت گیرد از پرتاب سنگ یا دیگر اشیا کمک می‌گرفتند این کار معمولاً زمانی انجام می‌گرفت که انسان از فرار کردن خسته و کوفته می‌شد.
در تنگنای مرگ و زندگی، انسان مجبور بود از قدرت بازو و پنجه و عضلات خود هم حداکثر استفاده را نماید. به این ترتیب انسان اولیه پی برد که اگر تندتر بدود، بیشتر بپرد و محکم‌تر پرتاب کند، بهتر خواهد توانست با مشکلات و خطرات پیرامون خود مبارزه کند.
از بین ملتهای دنیای باستان فقط یونان بود که با عشق و علاقه، مردان غیور و با شهامت خود را به بهترین شکل، تشویق می‌کرد. در یونان باستان به مردانی که بهتر دویده و شی‌ای را بیشتر پرتاب کرده و از مرتفع‌ترین محل می‌پریدند به چشم عظمت نگاه می‌کردند و برای آنها احترام و افتخار زیادی قائل بودند. اما نکته مجهول برای همه دانشمندان علم ورزش این است که به چه علت قهرمانان پرتاب دیسک در مرتبه اول قرار می‌گرفتند و ورزشکاران دیگر در درجه دوم اهمیت قرار داشتند.
در اساطیر یونان باستان، به موجودی پرشور و شر به نام «مرکور» بر می‌خوریم. این موجود افسانه‌ای، جوانی است بلند بالا و سرشار از شادمانی و حرکت و حرارت. او در دو طرف کلاه و مچ پای خود بالهایی کوچک دارد و با همین بالها و گامهای تیز و چابک، سفرهای بسیار پرماجرایی را در کوهها و جنگلها و سرزمینهای مختلف انجام می‌دهد. وجود چنین اسطوره‌ای حکایت از علاقه و توجه مردم به تیزپایی، چابکی و دویدن دارد.
در دوران امپراطوری روم باستان، لژیونرها (سربازان عضو ارتش) با پرداختن به انواع دوها و پرتاب‌ها، خود را برای مسابقات شمشیرزنی و نبردهای تن به تن آماده می‌کردند.
در مصر باستان نیز، نوعی ورزش «دومیدانی» شامل دویدنهای انفرادی و جمعی اجرا می‌شد.
در ایرلند ورزش میدانی به نام «تیل‌تین» (tailtean) رایج است که پیشینه‌ای چندهزار ساله دارد.
المپیک باستان
المپیک باستان اولین اجرای سازمان یافته و قانون‌دار دوومیدانی بود. این بازیها از سال 776 قبل از میلاد آغاز شد و 12 قرن ادامه داشت.
دوومیدانی Historyدوومیدانی در المپیک باستان در رأس دیگر ورزشها قرار داشت. مسابقه دو با شرکت دوندگان چابک به مسافت یک اِستاد (182 متر) انجام می‌شد. واژه استادیوم از این کلمه گرفته شد.
در این دوره حتی دویدن با یک پا هم وجود داشته و از آنجا که بشر اسلحه‌ای به نام نیزه اختراع کرده بود و در جنگ از آن استفاده فراوانی می‌کرد، پرتاب نیزه هم به عنوان ورزش شناخته شد. در المپیادها دو نوع مسابقه با نیزه وجود داشت: یکی پرتاب نیزه و دیگری نبرد با نیزه توأم با شمشیربازی.
«کوروبوس» احتمالاً اولین قهرمان رسمی دو در نخستین المپیک باستانی بوده است. بنا به مدارک تاریخی، پرش طول در چهارمین دوره به مواد مسابقه اضافه شد و کرونوس از کشور اسپارتا نخستین رکورددار این ماده بود که حدود 7 متر پرید. در دوره‌های بعدی رشته‌های دیگر مانند پرتاب وزنه و پرتاب دیسک به فهرست مسابقات دوومیدانی اضافه شد. یونانیها، برای پرتاب دیسک از یک صفحه مدور فلزی استفاده می‌کردند که آن را هاترس (HATTERES) می‌نامیدند.
بازیهای المپیک در قرن چهارم میلادی به دستور امپراطور روم تئودوزیوس اول تعطیل شد و همزمان مسابقات دوومیدانی هم از رونق افتاد. از آن زمان تا زنده شدن دوباره المپیک شکلهایی از انواع دوها و پرشها و پرتاب‌ها در اقوام و ملل دنیا دیده شده که بیشتر به خاطر آماده شدن جنگجویان و سربازان بوده است.
در قرن دوازدهم میلادی، مسابقات میدانی و مخصوصاً دو در انگلستان رواج یافت. این رواج در اواخر قرن پانزدهم و اوایل قرن شانزدهم شدت یافت و به ورزش اول جامعه تبدیل شد. علت این شکوفایی علاقه هنری هشتم پادشاه انگلستان بود که خود مهارت فراوانی در پرتاب چکش داشت.
در قرن 17 و 18 میلادی، در انگلستان نوعی شرط‌بندی مرسوم شد که در آن دوندگان با هم شرط می‌بستند و انبوه مردم به تماشا می‌ایستادند.
در سالهای 1820 تا 1860 دوومیدانی به دانشگاه‌ها و مدارس انگلستان راه یافته بود و دانشجویان علاقه فراوانی به این ورزش پیدا کرده بودند.
در سال 1849 ارتش انگلستان یک مسابقه بزرگ برای اهمیت دادن به دو و جلب توجه نظامیان به آن ترتیب داد و علاوه بر این، دوهای سرعت و استقامت را جزء دروس رسمی دانشکده افسری قرار داد.
در سال 1866 اولین باشگاه دوندگان با نام «کلوپ اتلتیک آماتور» در لندن تاسیس شد و بعد از آن باشگاه‌ها و کلوپهای دیگری به وجود آمدند.
بعد از انگلستان، دومین کشوری که دوومیدانی در آن رونق بسیار یافت آمریکا بود. اولین باشگاه دوومیدانی آمریکا «کلوپ اتلتیک نیویورک» بود که در سال 1868 تاسیس شد.
در اولین دوره المپیک نوین در سال 1896 دوومیدانی در ردیف مهم‌ترین رشته های ورزشی بازیها قرار داشت.
در هفدهم ژوییه 1912 کنگره‌ای در سوئد با حضور نمایندگان سازمانهای دوومیدانی کشورهای بلژیک، اتریش، کانادا، شیلی، دانمارک، مصر، فنلاند، آلمان، انگلستان، یونان، مجارستان، نروژ، شوروی، آمریکا، سوئد و استرالیا برپا شد و برای ایجاد یک سازمان بین‌المللی دومیدانی مشورت کردند. این سازمان، سرانجام در ماه اوت سال 1913 با نام «فدراسیون بین‌المللی دوومیدانی» تأسیس شد. فعالیت‌های این سازمان باعث شد که این ورزش در سراسر دنیا گسترش یابد. در حال حاضر تقریباً هیچ کشوری نیست که عضو فدراسیون دوومیدانی نباشد و از قوانین آن پیروی نکند
بازگشت به بالاي صفحه اذهب الى الأسفل
https://kbirb.4umer.com
Admin
Admin
Admin


تعداد پستها : 1496
تاريخ التسجيل : 2008-11-18

دوومیدانی Empty
پستعنوان: رد: دوومیدانی   دوومیدانی Empty5/12/2008, 13:25

دوومیدانی در ایران
ورزش دو و میدانی در ایران، به ویژه در دوران باستان و روزگاران قدیم به اندازه سوارکاری، چوگان بازی، تیراندازی، کشتی و شمشیربازی رایج نبوده است. اما بی‌تردید جنگاوران و سربازان ایرانی در هر دوره از تاریخ، برای آماده‌سازی و تقویت جسم خود از این ورزش هم غافل نبوده‌اند. شاطرها را شاید بتوان نخستین افرادی به شمار آورد که ورزش و تمرین اصلی آنها از دوران کودکی دویدن بوده است.
در دوره صفویه و پس از آن چنین رسم بود که مردانی چابک و تیزرو در پیشاپیش اسب بزرگان می‌دویدند و راه را برای عبور آنها باز می‌کردند. این دوندگان را شاطر می‌نامیدند. شاطرها، دویدن و تندرفتن را از کودکی تمرین می‌کرند و چون در این کار مهارت می‌یافتند، در یک آزمون مانند مسابقه دو نیز شرکت می‌کردند تا اگر قبول شوند، حکم شاطر دوانی یا استادی بگیرند. در دربار پادشاهان صفوی و بعد از آن، همواره تعدادی شاطر آماده به خدمت بودند و رئیس شاطرها را شاطر باشی می‌گفتند. شاطرها در اوقات فراغت به تمرین دو می پرداختند و از آنجا که افرادی تیز پا و تندرو بودند، برای رسانیدن پیامها نیز مورد استفاده قرار می گرفتند. اما، از عهد مشروطیت به بعد و به دلیل رواج کالسکه و اتومبیل ردایرانف کار و بار شاطرها هم به تدریج از رونق افتاد و این پیشه از میان رفت.
پیدایش ورزش «دو و میدانی» در ایران، به صورت نوین حدود سال 1300 هجری شمسی است. در این سال، میرمهدی ورزنده(معلم ورزش) دوومیدانی را در ایران معرفی کرد و به شاگردان مدارس آموزش داد.
در سال 1303 در میدان مشق تهران، مسابقه‌ای به نام المپیک ایران ترتیب داده شد که در آن ورزشکاران سفارتخانه‌های خارجی و ورزشکاران ایرانی شرکت کردند. مهمترین رشته این رویداد ورزشی «دو و میدانی» بود. در آن سالها وزارت معارف ایران هه ساله جشنواره‌ای ورزشی برای دانش‌آموزان ترتیب می‌داد که بیشتر بر پایه دوومیدانی، شمشیربازی و حرکات ژیمناستیک بود.
احمد ایزدپناه -که او را پدر دو و میدانی ایران می خوانند- از سال 1303 به بعد، به کمک شمس‌الدین شایسته و شعاع معتمد شیرازی در مسجد سپهسالار آن زمان تشکیلاتی به راه انداختند که هدف آن برگزاری مسابقات دو و میدانی بین ورزشکاران محلات و مدارس تهران بود.
در سال 1311، کانون ورزش ایران به همت این کانون در کالج تهران برگزار شد.
در آن سالها (13 - 12 - 11 - 1310) بیشتر مسابقات دو و میدانی با وسایل معمولی و ابتدایی انجام می‌شد و دسته بیل و ریسمان و سنگ ترازو برای پرش با نیزه و پرش ارتفاع و پرتاب وزنه به کار می‌رفت.
در سال 1313 هجری شمسی از سوی وزارت معارف یک اردوی ورزشی در باغ منظریه تهران ترتیب یافت که اولین سمینار دوومیدانی هم در آنجا تشکیل شد تا این رشته از ورزش را درایران پاریه‌ریزی کند و گسترش دهد. به این ترتیب رشته‌های مختلف دوومیدانی به تدریج در شهرهای بزرگ و کوچک ایران رواج یافت.
اولین حضور بین المللی ایران در بازیهای آسیایی 1951 دهلی نو بود که علی باغبانباشی در آن سال موفق شد در 5 هزارمتر مدال طلا و در 3 هزارمتربامانع مدال نقره به دست آورد. باغبانباشی هفت سال بعد در بازیهای آسیایی 1958 که دومین حضور ایران در این بازیها بود که موفق شد در رشته های 10 هزارمتر و 5 هزارمتر دو مدال برنز به دست آورد. از قهرمانان بزرگ تاریخ دو و میدانی ایران می‌توان به باغبانباشی، خلیل رضوی، تمیور غیاثی، احمد میرحسینی، جلال کشمیری، فرامرز آصف، سلمان حسام، رضا انتظاری، حمید سجادی، جعفر باباخانی، سجاد مرادی، عباس صمیمی و احسان حدادی اشاره کرد. احسان حدادی تنها ورزشکار ایران بوده است که به مدال طلای جهانی در دو و میدانی دست یافته است. حدادی در مسابقات جهانی جوانان در سال 1383 به مدال طلای پرتاب دیسک دست یافت.
بازگشت به بالاي صفحه اذهب الى الأسفل
https://kbirb.4umer.com
Admin
Admin
Admin


تعداد پستها : 1496
تاريخ التسجيل : 2008-11-18

دوومیدانی Empty
پستعنوان: رد: دوومیدانی   دوومیدانی Empty5/12/2008, 13:25

درباره دو و میدانی
دوهادوومیدانی Hicham-El-Guerrouj1- دوهای سرعت، شامل 100 متر، 200 متر، 400 متر
2- دوهای نیمه استقامت، شامل 800 متر، 1500 متر
3- دوهای استقامت، شامل 5000 متر، 10000 متر
4- دوهای امدادی، شامل 4X100 متر، 4X400 متر
5- دوهای با مانع، شامل 110 متر، 400 متر، 3000 متر
6- دو مارتن به مسافت 42195 متر
ماراتن دروغ بزرگ تاریخ
در بازیهای المپیک نوین، این ماده از ورزش به یاد یک سرباز یونانی، به نام «فیدی پیدس» برگزار می‌شود که به نوشته مورخان یونانی جان خود را در راه شاد کردن هموطنانش فدا کرد.
به نوشته مورخان یونانی در سال 490 قبل از میلاد، جنگی بزرگ میان ایرانیان و یونانیان در «دشت ماراتن» به وقوع پیوست که در آن، سربازان یونانی توانستند با تعداد بسیار کمتر از ایرانیان، جنگ ماراتن را فتح کنند.
در این حال، فیدی پیدس، سرباز یونانی، چون می‌ دانست که اهالی آتن به شدت نگران سرنوشت خود هستند، فاصله 42 کیلومتری میان دشت ماراتن و آتن را یک نفس دوید و پس از دادن مژده پیروزی به هموطنانش، از نفس افتاد و مرد.
بی‌تردید چنین ماجرایی یک دروغ محض است که مورخان یونانی نوشته‌اند تا خود را بزرگ و ایرانیان را کوچک جلوه دهند. این در حالی است که بسیاری از تاریخ‌نویسان بی‌طرف، واقعه ماراتن را به دلایل بسیار رد کرده و اصولاً قبول ندارند که در دشت ماراتن چنان جنگ بزرگی بین ایران و یونان در گرفته باشد.
راهپیمایی
راهپیمایی یکی دیگر از مسابقات دوومیدانی است که شامل دو ماده به مسافتهای 20 و 50 کیلومتر انجام می‌شود. شرکت‌ کنندگان به هیچ وجه حق دویدن یا پریدن ندارند و طبق مقررات باید چنان گام بردارند که قبل از جدا شدن پای عقب از زمین، پای دیگر بر روی زمین قرار گیرد.
پرشها
1- پرش ارتفاع:
از روی مانع افقی و عموماً با دورخیز صورت می‌گیرد.
2- پرش طول: شخص پرنده با سرعت زیاد پیش می‌آید و پس از کوبیدن پا بر روی تخته پرش و پریدن به هوا، در چاله پرش فرود می‌آید.
3- پرش سه گام: شخص پرنده دورخیز می‌کند و به سرعت جلو می‌آید و به هنگام رسیدن به تخته پرش، با یک پا از زمین می‌جهد و در دو گام با یک پا فرود می‌آید و در گام سوم با هر دو پا به چاله پرش فرود می‌آید.
4- پرش بانیزه: که به کمک نیزه‌ای بلند از روی مانع افقی انجام می‌شود پرنده در این پرش با نیزه به طرف مانع می‌دود، هنگام رسیدن به مانع، نوک نیزه را در گودال مخصوصی که زیر مانع قرار دارد جای می‌دهد و با فشار پا بر زمین، بدن خود را به سوی بالا می‌کشد. پس از قرار گرفتن نیزه به طور عمود بر زمین نیزه باید رها شود و پرنده از روی مانع عبور کند.
پرتاب‌ها
دوومیدانی Shot1- پرتاب وزنه: پرتاب کننده در وسط دایره‌ ای به قطر 213 سانتی‌ متر که به وسیله باند آهنی یا چوبی محصور است می‌ ایستد، یک گوی آهنی به وزن 257/7 کیلوگرم برای مردان و نصف آن برای زنان را با یک دست در بالای شانه می‌گیرد و بی‌آنکه پا را از دایره پرتاب بیرون بگذارد، وزنه را با تمام قدرت پرتاب می‌کند.

دوومیدانی Czech-star-Jan-Zelezny-prep2- پرتاب نیزه: پرتاب کننده باید یک نیزه به وزن 800 گرم (برای زنان 600 گرم) و به طول 7/2 متر (برای زنان 3/2 متر) را با یک دست بگیرد و در فاصله‌ای از پشت خط شروع- که یک تخته باریک است- قرار ‌گیرد و پس از دورخیز کردن و دویدن، نیزه را از پشت خط شروع پرتاب کند.
دوومیدانی Hammer3- پرتاب چکش: چکش، گلوله‌ ای سنگین و فلزی است به وزن 7/25 کیلوگرم با یک قلاب و مفتول بلند و دستگیره‌ای در انتها. پرتابگر چکش را با دو دست می گیرد و در داخل دایره پرتاب به قطر 420 سانتی‌متر می‌ایستد. در شروع کار، پرتابگر چکش را به دور سر خود از بالای سر می‌چرخاند و پس از آنکه نیروی جانب مرکز به حد کافی رسید، آن را رها می‌کند.
دوومیدانی Discus4- پرتاب دیسک: دیسک صفحه‌ ای است مانند بشقاب و دایره‌ ای شکل به قطر 21/9 سانتی‌ متر که 2 کیلوگرم وزن دارد و از چوب محکم و یک لبه فلزی ساخته شده است. پرتاب از داخل محوطه دایره‌ ای به شعاع 2/5 متر صورت می‌گیرد. پرتاب کننده در مرکز دایره می‌ایستد و در حالی که دیسک را در کف دست خود گرفته است، چند بار به دور خود می‌چرخد و پس از آنکه به حد کافی نیروی جانب مرکز ایجاد کرد، دیسک را به سمت جلو رها می‌کند.
بازگشت به بالاي صفحه اذهب الى الأسفل
https://kbirb.4umer.com
 
دوومیدانی
بازگشت به بالاي صفحه 
صفحه 1 از 1

صلاحيات هذا المنتدى:شما نمي توانيد در اين بخش به موضوعها پاسخ دهيد
انجمن فرزندان ایران بزرگ :: تالار ورزش :: بخش سایر رشته های ورزشی-
پرش به: