شمشیربازی

عنوان: شمشیربازی 5/12/2008, 13:27

تاریخچه شمشیربازی

شمشیر مهمترین اسلحه بشر، طی چندین هزار سال بوده است. در دوران باستان و در تمدنهای بزرگی همچون ایران، روم، یونان و مصر، جنگجویان و دلاورمردان در مبارزات خود از شمشیر بیشترین استفاده را می‌کردند و برای قدرت یافتن در مبارزه به آموزش فنون شمشیربازی زیر نظر مربیان و استادان با تجربه می‌پرداختند.
در معابد مصر باستان نقشهای برجسته‌ای بر روی سنگ وجود دارد که تاریخ آن 1190 سال قبل از میلاد مسیح باز می‌گردد و شمشیربازهایی را در حال شمشیر زدن و مسابقه نشان می‌دهد. در بیشتر شمشیربازی History-of-Fencing

مجسمه‌ها و حجاریهای مربوط به تمدنهای باستانی، جنگاورانی مسلح به شمشیرهای گوناگون دیده می‌شوند. این شمشیرها بیش از کشف آهن، از جنس مفرغ و برنز و اغلب به شکل کوتاه و پهن ساخته می‌شدند. با کشف آهن، شمشیرها وزن بیشتری پیدا کردند و انواع شمشیرهای کوتاه و بلند و پهن و کج به دست جنگاوران نقاط مختلف جهان افتاد. اما با گذشت زمان به تدریج از وزن شمشیرها کاسته شد و به استحکام آن افزوده گردید تا جنگجویان بتوانند با سهولت بیشتری از آن استفاده کنند و کمتر خسته شوند.
در موزه ژاپن مجموعه‌ای از شمشیرهای قدیمی نگهداری می‌شود که حدود دو هزار سال از زمان ساختن آنها می‌گذرد. در این گنجینه شمشیری وجود دارد به نام روزانازینو که توسط پرنس پامانومیگوتو آخته شده است. البته در افسانه‌ها آمده است که لبه تیغ شمشیر به اندازه‌ای آخته شده که با یک ضربه سطح چمن باغ ملکه را صاف می‌کرده‌اند. در این کشور، همچنین ورزشی با سابقه چند هزارساله متداول است به نام کندو که در آن به کمک قطعه چوبی بلند از جنس نی خیزران، به حمله و دفاع می‌پردازند و این در حقیقت شیوه‌ای برای آموزش فنون و اصول شمشیربازی و مهارت یافتن در آن است. در مسابقات امروزی کندو شرکت کنندگان از لباس محلی و ماسک توری مخصوص استفاده می‌کنند تا بدن و ناحیه سر و صورت آنها در برابر ضربه‌های حریف آسیب نبیند.
ولی با این تفاصیل کهن‌ترین آثار در دنیای قدیم از ایام سلطنت پادشاه ساراگون قدیم به جای مانده است. از آن زمان تا قرن 12 و 13 شمشیری که دارای تیغه برنزی باشد دیده نشده است. ورزش شمشیربازی در ابتدای قرن چهارم میلادی در اروپا متولد شده است. کشور آلمان پیش‌قدم این ورزش بوده است و در ابتدای قرن پانزدهم، شمشیربازی از آلمان به ایتالیا راه یافت و در قرن بعدی در اروپا متداول گردید و مدارس شمشیربازی به آموزش علاقمندان این ورزش پرداختند. البته انگیزه‌ اصلی برای کسب مهارت در شمشیربازی آن بود که افراد خود را مهیای دوئل (جنگ تن به تن) کنند. در اواخر قرن هفدهم میلادی که بسیاری از کشورها دوئل را ممنوع اعلام کردند، زمینه بسیار بیشتری برای گسترش شمشیربازی به عنوان یک ورزش فراهم شد و باشگاههای زیادی تأسیس شد تا به تربیت شمشیربازان بپردازند. در اواخر قرن نوزدهم این ورزش به قدری در اروپا متداول بود که حتی قبل از تصویب مقررات مربوط به آن، جزو برنامه رسمی اولین دوره بازیهای المپیک (آتن- 1896) قرار گرفت. فدراسیون جهانی شمشیربازی تأسیس و شروع به کار کرد.

عنوان: رد: شمشیربازی 5/12/2008, 13:27

شمشیربازی در ایران

ورزش شمشیربازی برای نخستین بار توسط میرمهدی ورزنده (پدر ورزش نوین ایران) در ایران معرفی و در دارالمعلمین ورزش تدریس شد. ورزنده چند سالی در ترکیه نزد سلیم سری استانبولی شمشیربازی را فرا گرفته بود. پس از آن در مدرسه نظام آن روز این ورزش تعلیم داده شد و گسترش یافت. در سال 1328 سه نفر از جوانان ایرانی که برای تحصیل به اروپا رفته بودند با ورزش شمشیربازی آشنا شدند و پس از بازگشت به ایران کوشش فراوانی در گسترش هر چه بیشتر این ورزش به عمل آوردند و سرانجام موفق شدند فدراسیون شمشیربازی ایران را تأسیس نمایند. این سه نفر عبارت بودند از ابتهاج، نیرنوری و بصیر. آندره ماراتزی اولین مربی خارجی بود که از کشور ایتالیا برای آموزش شمشیربازی به ایران آمد. ماراتزی، با وجود آنکه حدود 70 سال سن داشت اما تلاش و کوشش بسیاری در آموزش جوانان ایران نمود. در سال 1325 مربی دیگری از ایتالیا به نام ساریلو به ایران آمد و به مدت 10 سال در خدمت شمشیربازان ایرانی و آشنا کردن آنها با شیوه‌های پیشرفته این ورزش بود. اما در آن زمان مکان مشخصی برای تمرین شمشیرزنها وجود نداشت و زیرزمین خاکی یک ساختمان در خیابان فلسطین کنونی در تهران که محل باشگاه ایران بود، مورد استفاده دوست‌داران شمشیربازی قرار می‌گرفت. در سال 1345 اولین دوره مسابقات بین‌المللی جوانان در ایران و در تالار ورزشی تازه تأسیس هفت‌تیر (واقع در ضلع شمالی پارک شمشیربازی Iran

شهر تهران) برگزار شد. در این مسابقات، پیرفری رئیس فدراسیون بین‌المللی شمشیربازی هم حضور یافت و با کمک او بود که سه شمشیرباز برجسته ایران (شاپور زرنگار، بیژن زرنگار و عباس افضلی) برای گذراندن دوره عالی مربیگری عازم فرانسه شدند و در مؤسسه ملی ورزش فرانسه به فرا گرفتن اصول و فنون پیشرفته این ورزش پرداختند. این سه نفر پس از بازگشت به عنوان مربیان تیم ملی مشغول به کار شدند. در سال 1347 سالن ویژه‌ای برای ورزش شمشیربازی در قسمت شمالی ورزشگاه امجدیه بنا گردید و به این ترتیب شمشیربازی در ایران شکل تازه‌ای به خود گرفت. در نتیجه گسترش و توجه بیشتر به شمشیربازی، تیم ملی مردان و زنان ایران در بازیهای آسیایی تهران به مقام قهرمانی و مدال‌های فراوان دست یافت. در اواخر سال 1358 با تصمیم سازمان تربیت بدنی ایران فعالیت شمشیربازها متوقف شد و این وقفه ده سال به طول انجامید. از چهره‌های صاحب نام در شمشیربازی ایران می‌توان به آقایان شاپور زرنگار، بیژن زرنگار، پیروز آدیت، پرویز الماسی، سرژیک آسادوریان، اصغر پاشاپور، اسفندیار زرنگار، حمید فتحی، منوچهر شفاهی، احمد اسکندرپور، اسماعیل پاشاپور و خانم‌ها گیتی محبان، مهوش شفاهی، مریم آچک، ژیلا الماسی و مریم شریعت‌زاده اشاره کرد.

عنوان: رد: شمشیربازی 5/12/2008, 13:28

درباره شمشیربازی

ورزش شمشیربازی كه قدمتی طولانی دارد، به صورت دو نفره برای مردان و زنان انجام می شود. شمشیربازی Fencers

مسابقات شمشیربازی، هم بصورت انفرادی و هم بصورت تیمی صورت می گیرد. شمشیربازها در موقع مسابقه می بایست لباس های مخصوصی بپوشند و از دستكش، زیرپوشهایی از پارچه ضخیم و یك ماسك با تور فلزی استفاده نمایند تا صورت و بدن از ضربه های احتمالی حریف محفوظ بماند. به لباس شمشیربازها یك كابل سیم متصل است، این سیم به دستگاه مخصوصی ارتباط پیدا می كند كه می تواند ضربه های وارد را ضبط و محاسبه كند. محوطه مسابقه شمشیربازی كه به آن پیست می گویند، چهارده متر طول و 8/1 تا دو متر پهنا دارد. این پیست با هفت خط افقی به نواحی مختلف تقسیم می شود و می تواند از چوب،‌ لینولئوم، لاستیك،‌ پلاستیك و توری فلزی باشد.
انواع شمشیرها
فلوره
فلوره شمشیری است به وزن 500 گرم و به طول 110 سانتی متر كه شامل دسته، گارد و تیغه می باشد. تیغه شمشیر فلوره از جنس فولاد آلیاژی است كه خاصیت فنری دارد. در نوك تیغه این شمشیر تكه ای قرار دارد كه هرگاه بازیكن بتواند فشاری معادل 500 گرم نیرو بر بدن حریف وارد كند، این ضربه روی دستگاه مخصوص ضبط می شود. تعداد ضربات برای زنان و مردان، 5 ضربه برای مدت 4 دقیقه است (دور مقدماتی) و دور حذفی، 15 ضربه در 3 زمان 3 دقیقه ای می باشد. مسابقات فلوره تنها به وسیله یك سرداور قضاوت می شود و ضربه ای امتیاز می گیرد كه به جلیقه ای وارد شود كه نیم تنه بالای بدن را می پوشاند به جز دست شمشیرباز.
اپه
اپه شمشیری است به طول 110 سانتی متر و وزن 770 گرم كه ضخامت تیغه آن بیشتر از تیغه فلوره است. مقطع تیغه اپه مثلث شكل است و در این رشته هم مانند فلوره ضربه ها به وسیله دستگاه مخصوص ضبط می شود. برای ثبت امتیاز، شمشیرباز باید 750 گرم نیرو بر نوك شمشیر وارد كند تا دستگاه ضربه را ثبت نماید. هدف در بازی اپه، تمام بدن است و تعداد ضربات، 5 ضربه در 4 دقیقه می باشد كه برای هر بازی در نظر گرفته می شود. البته تنها ضربه با نوك شمشیر ملاك امتیازدهی است.
سابر
شمشیر سابر 500 گرم وزن دارد و طول آن 105 سانتی متر است كه شامل 88 سانتی متر طول تیغه است. هدف در این رشته، همه قسمتهای بالای بدن است كه از كشاله رانها شروع می شود و می توان هم با نوك شمشیر و هم از پهلو به صورت پرش ضربه وارد آورد. در سالهای اخیر، مسابقات سابر به صورت الكتریكی درآمده و قضاوت مسابقات با یك سرداور است. برای برد، تعداد 5 ضربه در مدت 4 دقیقه لازم است. حركات و سرعت عمل در سابر بسیار بیشتر و سریعتر از دو رشته دیگر (فلوره و اپه) است و با ضربات نوك و لبه آن امتیاز به دست می آید.
اصطلاحات شمشیربازی
امتیاز: هر ضربه ای كه به هدف وارد شود و شرایط لازم را داشته باشد یك امتیاز به حساب می آید و برنده كسی است كه به امتیاز 5 برسد و در حالت مساوی، برنده كسی است كه در ادامه بازی اولین امتیاز را به دست آورد.
آپل: آپل عبارت از كوبیدن پای راست به زمین. این عمل برای ترساندن حریف و برهم زدن تمركز حواس او انجام می شود و باید به طور ناگهانی و شدید انجام گیرد.
آتاك: گرفتن حالت حمله به خود را آتاك می گویند. در این حالت، شمشیرباز دست را پیش می گیرد و حمله می كند و طرف دیگر دفاع كننده است.
سپر: قسمتی از شمشیر است كه دست را در مقابل حریف حفاظت می كند.
فول: خطا و نقض قانون بازی است. عمده خطاها عبارتند از:
1- بی ادبی و توهین به حریف.
2- اعتراض به داور یا حریف پس از اعلان رأی داوران.
3- گرفتن بدن حریف و جلوگیری از بازی وی.
4- نداشتن وسایل كامل مسابقه.
5- پرتاب كردن شمشیر به طرف حریف.
6- خشونت پس از اخطار.
7- تكرار حمله به حریف بعد از فرمان ایست داور.
رده های سنی مسابقات
- نونهالان (زیر 14 سال).
- نوجوانان (زیر 17 سال).
- جوانان (زیر 20 سال).
- بزرگسالان (سن آزاد است).
تعداد نفرات: یك تیم شمشیربازی از 4 نفر تشكیل می شود كه شامل 3 نفر اعضای اصلی و 1 نفر ذخیره می باشد،‌ البته مسابقات به شكل انفرادی و تیمی انجام می شود.
مدت مسابقه: زمان هر مسابقه 4 دقیقه می باشد و وقت های تلف شده در حین مسابقه محاسبه می شود. با دستور سرداور بازی شروع می شود و بعد از هر ضربه امتیازدار، دو شمشیر باز به وضع سابق خود در پشت خط گارد باز می گردند.
وسایل شمشیربازی
1- لباس كاملاً سفید (جلیقه و شلوار).
2- ماسك صورت و دستكش.
3- جلیقه كوتاه در رشته سابر.
4- جلیقه بلند در رشته های فلوره و اپه. (البته جلیقه بلند قابل استفاده در هر سه رشته است.)