مهجور بودن زبان فارسى، يكى از دلايل جهانى نشدن ادبيات معاصر ماست، ولى مسأله مهمتر، رسم الخط و الفباى زبان فارسى است. ابراهيم يونسى، مترجم و داستان نويس، ضمن بيان اين مطلب در گفت وگو با ستاد خبرى همايش هنر و جهانى شدن تصريح كرد: الفباى ما به اندازه الفباى تركى هم برد ندارد. البته ادبيات ايران به عنوان يك عضو ارگانيك در جهان فعاليت دارد اما تاكنون ارزيابى نشده كه چه جايگاهى در جهان پيدا كرده است. وى افزود:
واقعيت اين است كه به غير از آثار صادق هدايت و تا حدودى جمالزاده و بزرگ علوى، نوشته هاى چندانى ترجمه نشده است تا جايگاه ما در ادبيات جهانى مشخص و معلوم شود. يونسى كپى رايت را در فرآيند جهانى شدن ادبيات ما مؤثر نمى داند و در اين باره مى گويد: پيوستن به كپى رايت به نفع ادبيات ايران نيست .
مثلاً از رمان جنگ و صلح، چندترجمه به فارسى عرضه شده كه خواننده مطابق با ذوق و سليقه خود يكى از آنها را انتخاب مى كند. اما اگر كپى رايت وجود داشته باشد، فقط يك ناشر، حق انتشار آن را دارد. مترجم كتاب داستان دوشهر در مورد تعامل ادبيات بومى و ادبيات جهانى گفت: اگر مشكلات رسم الخط خودمان را حل كنيم،ادبيات بومى هم قطعاً مى تواند به ما كمك كند. يونسى در پايان گفت:
ما در مقابل هومر و شكسپير بزرگانى چون نظامى و فردوسى را داريم، اما در ادبيات معاصر چه چهره هايى را مى توان به جهان معرفى كرد.