يک
از دنيای انيميشنبه خاطر ديدار دوستی قديمی که اينک بر انيميشن تمرکز کرده،
خواستم اينبار از اين دنيای شگفت انگيز بنويسم؛
دنيايی در حد فاصل کودکی و بزرگسالی.
تعجب می کنم که برخی از اين آدم بزرگ ها، اصلاً با کارتون حال نمی کنند؟
و حيرت می کنم وقتی کودکان و نوجوانانی را می بينم که
از لذت من از تماشای کارتون تعجب کرده اند!
دوست طناز و طنزپردازی می گفت: چطور کارتون نگاه می کنی؟
و من در عجب بودم که چطور کارتون نگاه نمی کند!
و اين گونه است که من و دوستم و دخترش،
ساعت ها کارتون تماشا می کنيم و از خنده روده بر می شويم،
در حالی که خانمش هاج و واج ما را نگاه می کند!
و يکی از گفتگوهای تمام نشدنی من و پسر دوستم،
درباره آخرين کارتونی است که ديده ايم، و
خدا می داند که اين کار چقدر لج دوستم را درمی آورد!
دوSouth Park (1997-?[TV Series]) Terey Parker, Matt Stone
اول از همه اينکه اين مجموعه تلويزيونی،
به لحاظ تکنيک ساده، و
دارای چهار کاراکتر اصلی بسيار جذاب است، که کودک هستند.
ولی به لحاظ نوع طنز، آنقدر کثيف است که
بعيد می دانم هيچکدام حاضر شويد بگذاريد بچه ها آن را تماشا کنند و بلکه
ممکن است حتی خودتان هم حاضر نباشيد در جمع خانوادگی آن را تماشا کنيد!
در هر حال، اين طنز (يا هجو) بی پروا و ناخوشايند برای ذائقه ما،
آنچنان به مسائل و موضوعات عمدتاً سياسی جامعه امريکا می پردازد که
من با خودم فکر می کنم چگونه اشخاص اين همه هجو و هزل را تحمل می کنند!
The Simpsons (1989-?[TV Series]) Matt Groening
درباره اين مجموعه خيلی گفته و نوشته اند، فقط
اضافه کنم که درک آن نيازمند زبان انگليسی بسيار خوب است،
چرا که ديالوگ ها بسيار موجز و پر از ارجاعات تو در تو به
موضوعات فرهنگی، اجتماعی، سياسی، و اقتصادی جامعه امريکاست.
ديگر اينکه برخلاف South Park
نه تنها می توانيد در جمع خانواده از تماشای آن لذت ببريد،
بلکه برای بچه ها هم مناسب است.
