دوباره می سازمت وطن
دوباره می سازمت وطندوباره می سازمت، وطن!اگرچه با خشت جان خویش
ستون به سقف تو می زنم،اگرچه با استخوان خویش.
دوباره می شویم ازتوخون،به سیل اشک روان خویش.
دوباره یک روز روشنا،سیاهی از خانه می رود
به شعر خود رنگ می زنم،ز آبی آسمان خویش.
اگرچه صدساله مرده ام،به گورخود خواهم ایستاد
که بر درم قلب اهرمن،زه نعره آنچنان خویش.
اگرچه پیرم،ولی هنوز-مجال تعلیم اگر بود-
جوانی آغاز میکنم،کنار نوباوگان خویش.
این چند بیت از شعرخانم"سیمین بهبهانی" رو خیلی دوست دارم
